Cuando yo era un chaval,
hace de esto muchos años,
los niños en la escuela
sólo hablaban castellano.
Cando eu era un rapaz,
fai desto moito tempo;
o mestre non nos deixaba
que faláramos en galego.
Mentras en Casaio se falaba
o galego polas casas,
o castelán se rezaba
en tódolos nosos templos.
Aquela lingoa que eu falei
na miña lonxana infancia,
a esquecín cando marchei
moi lonxe da miña casa.
Cando volvín a Casaio,
xa non era un rapaz;
todo me resultaba extraño
ó escoitar a xente falar.
Pero máis extraño é agora,
mirar a nosa lingoa asoballada
con palabras extrañas
que ó escoita-las chora a alma.
Se Rosalía levantara a cabeza
morreríase de tristeza,
por ver tan atropelada
a nos querida fala.
Anselmo Prada
miércoles, 6 de febrero de 2013
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario