- NA CASA DE ROSALÍA
- Nesta mesma mesa
- da casa de Rosalía,
- é onde me atopei,
- escribindo esta poesía.
- Tando foi o encanto
- que Rosalía me inspirou,
- que me estaba dando alento
- para sentir todo aquelo
- que levo no pensamento.
- Non hai alegría maior
- que sentilo mesmo fervor
- que Rosalía acadou,
- cando nesta mesma mesa,
- dende a súa habitación,
- díxolle a súa filla: "Filla,
- abreme a ventá
- que quero velo mar"
Foron as últimas palabras
que dixo aquela santa,
cando ensa mesma cama
onde santamente morreu.
Por eso eu neste día,
aproveito para ofrecervos
este poema que escribín
na mesa de Rosalía
da súa Casa da Matanza
en Padrón,onde fumos os de Brétema.
a recitarlle poesías.
Anosa amada Rosalía.
No hay comentarios:
Publicar un comentario